Menkul Kıymetler Opt-Out Davası

Opt-out davacılar, davanın stratejisini kontrol etme ve toplu davada ileri sürülmeyen yasal teorileri takip etme yeteneği de dahil olmak üzere birçok avantaja sahiptir. Örneğin, davalarını federal mahkeme yerine eyalet mahkemesinde açmayı tercih edebilirler. Ayrıca, bireyselleştirilmiş kanıt gerektiren ve bu nedenle sınıf temelinde ileri sürülemeyen iddiaları veya federal menkul kıymetler yasaları kapsamında mevcut olan savunmalara izin vermeyen eyalet yasaları kapsamındaki iddiaları ileri sürebilirler.

Ancak en önemli avantaj, vazgeçenlerin genellikle çok daha büyük uzlaşmalar almasıdır. Taraflar genellikle şartlarını gizli tutmayı kabul ettikleri için vazgeçilen uzlaşmalarla ilgili kapsamlı veriler mevcut olmasa da, vazgeçilen uzlaşmalardan elde edilen tazminatlar genellikle hisse başına sınıf üyelerinin tazminatlarını önemli ölçüde aşmaktadır. Sınıf tazminatları ile karşılaştırıldığında yüzde birkaç ila yüzlerce prim yaygındır. Yüzde binlerle ifade edilen katsayılara ulaşıldığı da olmuştur.

Bu tür bir üstün performansın temel nedeni, literatürde "iflas kısıtlamaları" olarak tanımlanan ve toplu uzlaşmaların boyutunu kısıtlayan, ancak genellikle ihtilaflı meblağların daha küçük olması nedeniyle vazgeçenlerinkini kısıtlamayan durumdur. Columbia Hukuk Fakültesi'nden Profesör Coffee'nin açıkladığı gibi, bir grup büyük meblağlarda tazminat talep ettiğinde, "davalıların en güçlü argümanı, şirketin böyle bir meblağı ödeyemeyeceği ve bunu yapmadan önce iflas başvurusunda bulunacağı olabilir. Benzer şekilde, federal yargıç ve/veya bir arabulucu 'gerçekçi' bir aralıkta bir uzlaşma için baskı yapabilir." Buna karşılık, davadan vazgeçen davacıların "makul" olmaları gerekmez, ancak davalıların barış istedikleri takdirde ödemeleri gereken "gıcırdayan tekerlek" olabilirler.

Başka bir deyişle, şirketler milyarlarca dolarlık tazminat taleplerinin büyük yüzdelerini ödemeyi göze alamamaktadır. Sonuç olarak, bu kadar büyük meblağlar içeren toplu davalar ("mega" davalar olarak adlandırılır), haklılıklarına bakılmaksızın, sınıf genelindeki kayıpların nispeten küçük yüzdeleri ile sonuçlanır. Aslında, 2008'den bu yana, bir milyarın üzerinde zarar içeren davalar için medyan grup uzlaşması, grup genelindeki zararın sadece %2,5'i olmuştur. Buna karşılık, on milyonlarca dolar - hatta yüz milyon dolardan fazla - kayıpları içeren vazgeçme anlaşmaları benzer şekilde kısıtlı değildir ve bu nedenle çok daha büyük kayıp yüzdeleri için anlaşma eğilimindedir.

Bu dinamiğin sonucu, davadan vazgeçenler için, grup çapındaki zararlar ne kadar büyükse o kadar önemli olan bir uzlaşma avantajıdır. Ayrıca, bir grup davası sonuçlandığında, davalıların yasal ücretlerle ilgili "sayacın çalışmasını" durdurmak ve yönetimin dikkatinin sürekli olarak dağılmasını önlemek için vazgeçme taleplerini çözme konusunda güçlü bir teşviki vardır.